Lieve Aïda,
10 jaar lief en leed hebben we samen gedeeld in onze 20-er jaren.
Ik je leerde kennen via mijn vriendje, toen je werkte in de Cul de Sac. Hier zat je wanneer je overdag werkte breiend achter de bar. We raakte aan de praat en ‘t klikte.
Op de Aalsterweg kwam je naast mij (ons) wonen. Hier werden we niet buurtjes maar heel goede vriendinnen. Alles deelde we, lief en leed. Vakanties, kerst, familiebezoeken, zomaar dagje strand , Ik kan wel zeggen dat met jou omgaan me ook gevormd heeft. Je was vol enthousiasme, creatief, temperamentvol, van de hak op de tak, goedlachs, feestend, met volledige overgave aan alle dingen die je deed.
Ik weet nog alle donderdagavonden dat we bij elkaar kwamen, eerst samen tv kijken naar de soapserie Dallas en daarna ons uren optutten om dan naar Stratumseind op stap te gaan, het liefst met je kleding die je met al je creativiteit ontwierp.
Je was mijn getuige op onze bruiloft, ik kocht met jou mijn bruidsjurk, je was bij mijn eerste echo. Daarna gingen onze werelden ieder een eigen weg.
We kwamen elkaar nog wel eens tegen en dan was ‘t of de tijd stil had gestaan. Onze herinneringen van 40 jaar geleden werden dan opgehaald.
Nog niet zo lang geleden heerlijk zitten skypen met mijn moeder en over jouw moeder gehad. Moeders waar we beide trots op zijn.
Ik heb mijn albums voor de dag gehaald en kijk met veel warmte naar de foto’s van onze jeugd.
Aïda ik wens jou een goede reis,
Liefs Annelies
